شالوده‌شکنی در تلمیحات به کار رفته در غزلیات حسین منزوی

حسین ‍‍منزوی، از غزل‌سرایان برجستۀ معاصر و جزو حلقه‌های اصلی نوآوری در غزل امروز است. به دلیل احاطه‌ بر ادبیات کهن فارسی و آشنایی با اساطیر مختلف ایرانی و غیر ایرانی، شعر منزوی جلوه‌گاه تلمیحات متعدد و متنوع حماسی، عرفانی، مذهبی و... است. او با استفاده از تلمیحات گوناگون، سخن خود را عمیق، اثرگذار، چندمعنا و گسترده ساخته است. با توجه به ضرورتبررسی شیوه‌ها و شگردهای عمق‌بخشی و اثرگذاری و توسع فکری، معنایی و فرهنگی برای شناخت و درک بهتر آثار منزوی و نقش این عوامل در التذاذ ادبی از شعر وی، هدف اصلی این مقاله، بررسی و تحلیل واسازی‌ها و تأویل‌های شاعرانۀ‌ تلمیحات در غزلیات منزوی بر پایۀ اصول مکتب شالوده‌شکنی، به روش تحلیل و توصیف متن است. منزوی در مواردی متعدد و گاه مکرر، در تلمیحات شالوده‌شکنی می‌کند و با شگردهایی چون مفهوم‌زدایی، مفهوم‌افزایی، تغییرطرح، واژگون­‌سازیِ اولویت تقابل‌های دوگانه، تلفیق اساطیر و جزآن، در مقام بازآفرینی و تأویل اساطیر، تصاویری هنجارشکن، عادت‌ستیز و هنرمندانه ارائه می‌کند.